Maandelijks archief: september 2010
Krijg de tyfus, 020
Ja, Trouwe Lezert, vandaag issut weer Feyenoord tegen de Neuzen. Ken ik u zegguh. Wij van zuid kenne schelde wat we willuh, maar de enige Rotterdammert die die neuzenstad helemaal de tyfus in ken lulle is dan wel weer zo’n Spartaan met een minderwaardigheidscomplex. Maar het is tenminste een Rotterdammert. Jules, komp er maar in!
Krijge ze het mond en klauwzeer metter Amsterdam! Wanneer zie je Rotterdam nou op de buis? Alleen asze kenne late zien hoe hier op 4 mei om 8 uur ’s avonds de trams gewoon doorrije. Dan krijgt Rotterdam nog effe gauw de kat. Nou aster éen stad in Nederland is, waar de trams het rècht hebbe om op 4 mei door te rije, dan isset Rotterdam wel, wat zulle we nou hebbe… Toen bij ons die mariniers op de Maasbrugge die Moffe d’r strot afbete, stonde ze in Amsterdam godverdomme metter klauw omhoog langs de weg te kijke wat een mooie auto’s die Duitsers toch hadde! O jee, azzie ze nou hoor hebbe ze allemaal Jode op zolder gehad… Nou, waar zijn ze gebleve dan? Kenne ze ellek jaar wel metter schijnheilige kop naar die Dokwerreker lope… Dókwerreker, gog betert! Ze hebbe een have waar al sinds 1312 geen schip meer is geweest! Komediante! Lane ze matrasse in gaan slape bij de Ubica in plaats van de boel in de maling te neme… Pleurt effe gauw op!
Het sprookje van Camiel, Aleid en De Flessenhals
Net als je denkt dat je het niet idioter kan verzinnen word je toch altijd wel weer ingehaald door de werkelijkheid, Trouwe Lezer. Want was is het geval? Nou, Trouwe Lezer, gaat u er even voor zitten. Ome Cappuccino gaat een sprookje vertellen.
Er was eens een héééle drukke weg in een klein, plat landje aan de Noordzee. Het was er heel druk omdat er veel mensen waren die heen en weer naar hun werk reden, vooral op 1 weg tussen het westen en zuiden van het land. Op die weg waren heel vaak files, dus de wijze en gedistingeerde heersers van het land namen na jaren het besluit om eens wat aan die drukte te gaan doen. Dus ze bouwden en bouwden en bouwden, jarenlang, totdat de weg overal 5 rijstroken had en een prachtige bron van inkomsten werd voor de schout.