Donderdag Doemdenkdag: Egypte hard op weg naar Iran 2.0

Weet u nog, Trouwe Lezer? Die revolutie in Egypte? Dat Feest van Democratie? Eindelijk zou het Egyptische volk weer vrij zijn. Geen juk meer, niet van Mubarak en in de toekomst ook niet van radicale moslims. Want daar was men bang voor hè. Dat het machtsvacuüm dat Hosni achter zou laten zou opgevuld worden door de zo gevreesde moslim broederschap.  De hele Westerse wereld riep: ‘Kul, niks mee te maken. Opflikkeren, Hosni!’. En Hosni ging. En wat krijgen we er nu terug? Juist. Egypte is hard op weg een tweede Iran te worden.

Donderdag Doemdenkdag: Food Fight – Mede mogelijk gemaakt door GroenLinks

Dus u dacht dat vechten om een plekje op de parkeerplaats bij de Albert Heijn op vrijdagmiddag al vervelend was, Trouwe Lezer? Well, think again. Over een tijdje kan het zo maar gebeuren dat u de buurvrouw de harses inslaat voor een komkommer of gezellig op zaterdagochtend de bakker gaat bestormen om aan uw croissantjes te komen of, (godbetert) een robbertje K1 moet doen voor de laatste Big Mac. Tenminste, als we topeconomiste Karen Ward van HSBC mogen geloven. En geeky Karen weet shit mensen. Je wordt niet zomaar senior economendame bij de grootste investeringsbank van Europa. Dus, wat heeft deze bebrilde doemprofetiste te melden?

Donderdag Doemdenkdag: 2011, het jaar van de bankrun

Cappuccino Financieel! Er wordt ons nog steeds een rad voor ogen gedraaid, Trouwe Lezer. Was het vorige week het afwaarderen van de schuld van Griekenland die ons stilletjes door de strot werd geduwd, nu is er iets heel anders gaande. Nu alle media gericht is op de opstanden en revoluties in het Midden Oosten is er een stiekem exodus van financiële topmannen aan de gang en worden er dingen besproken die niet geschikt zijn voor het ‘gewone volk’. Laatste in het rijtje is Axel Weber. De scheidend topman van de Bundesbank is niet beschikbaar als opvolger van Jean Claude Trichet, de hoogste topman van de ECB. Opvallend, want Weber werd gezien als een van de grootste kanshebbers. Het is echter een volkomen logische beslissing. Als topman van de Bundesbank heeft Weber zich aan aantal maal uitgesproken tegen de EU- en ECB-politiek van schulden opkopen en daar heeft hij geen vrienden meegemaakt. Zijn mening kan niet op een meerderheid in de Board van de ECB rekenen. Hij vindt dat het simpelweg niet de verantwoordelijkheid van de ECB is om de zekering van slecht financieel management van banken en regeringen te zijn. ‘Laat maar klappen’, zegt hij.